Vaak wordt de schuld bij de oudere generatie gelegd.  Boos en ontgoocheld haken er jongeren af.  Wat kunnen we doen om hen weer perspectief te bieden? 

De vorige generatie had nog niet de kennis zoals die er nu is. 

Eind vorige eeuw waren er al klokkenluiders over de klimaatproblematiek. 

Er waren actiegroepen en het IPCC werd opgericht.- International Panel on Climate Change-. 

Maar ook werden wetenschappers betaald door de fossiele industrie om de feiten te weerleggen. 

Toen kwam de film ‘ An unconvenient truth’ van Al Gore -presidentskandidaat in de VS-. 

Die heeft het probleem pas echt op de kaart gezet. 

En intussen weten we via gedegen onderzoeksjournalistiek dat we ons tientallen jaren hebben laten misleiden. 

Het probleem is nu onderkend en wetenschappelijk onderbouwd. 

De consensus groeit wereldwijd dat we actie moeten ondernemen. 

Dit is de noodzakelijke stap in de goede richting: de transitie moet breed worden gedragen. 

Verder is het timmeren aan de weg. 

Gaat het vlug genoeg? 

Neen, op dit moment niet, ondanks de bewijzen en het noodweer rondom ons. 

Maar opgeven is geen optie. 

We moeten zeker de bekommernissen van de jeugd ernstig nemen en de Sence of Urgency aanscherpen. 

Niet vanuit jeugdig ongeduld maar vanuit bittere noodzaak.