De stekkerzonnepanelen verkopen als zoete broodjes. Het is dan ook een alternatieve energieleverancier die zichzelf terugbetaalt. Dit kan het verschil gaan maken in vele huishoudens.

Maar te mooi om waar te zijn: de gemeenten kunnen stokken in de wielen steken.

“Wildgroei en onesthetisch “ alarmeren ze.

Dat te horen van de kustgemeenten die de rode loper uitrollen voor projectontwikkelaars allerhande die fantasieloze hoogbouw tot esthetiek hebben verheven.

De syndicus van vele van deze gebouwen moet er zelfs over waken dat het meubilair op alle terrassen van het gebouw hetzelfde is: gelijkvormigheid tot artistiek hoogtepunt gekroond.

Nochtans zijn er architecturale pareltjes te vinden die de bewoners toelaten en zelfs aanmoedigen om allemaal andere gordijnen, luifels en parasols te kiezen om de eentonigheid tegen te gaan.

Is deze evolutie aan de kustgemeenten hun aandacht ontsnapt?

Er wordt gezwaaid met de regels in binnenstad Brugge maar dat is Unesco Werelderfgoed, met een Middeleeuwse stadskern en toerisme gericht op deze historische waarde.

Ik zie de muur van louter functionalistische gebouwen langs onze zee niet direct in aanmerking komen voor zo een titel.

Wat mij in deze discussie opvalt is dat de ‘sense of urgency’ wat betreft onze eigen energiebevoorrading er nog steeds niet is. Hierin lopen de burgers op hun gemeentebesturen vooruit…