US born en aangespoeld Duinbergenaar Patty Komshe heeft zich in de voorbije maanden ontpopt tot boegbeeld en aanspreekpunt voor hulp aan onze zuiderburen in watersnood. We voelen deze vindingrijke en genereuze dame dan ook graag eens aan de tand.

Laid-back vibes zijn blijkbaar niet aan u besteed?

Het zit me in het bloed. Of kwam het gewoon op mijn pad? 

Mijn ouders hadden een horeca-zaak en konden niet voldoende zorg-tijd vrijmaken voor mijn mentaal gehandicapte oudere broer. Al heel vroeg leerde ik verantwoordelijkheid te nemen voor Mike. Thuis maar ook op school als er pesterijen waren bvb.  

Mijn grootvader werd wegens verzetsaktiviteiten in  WO2 meermaals naar een concentratiekamp gestuurd. Daar kreeg hij het voor mekaar voedselhulp te organiseren. Ook na de bevrijding bleef hij verder hulpakties op poten zetten. Dat kan tellen als inspiratie. 

40 jaar lang zat ik in het bestuur van de federatie ‘open scoutisme’. 

Ook dierenwelzijn ligt me nauw aan het hart. Enkele jaren lang deed ik aan fondsenwerving voor een windhondenasiel (gedumpt door hun eigenaars eens hun diensttijd in de jacht voorbij) dat een gepensioneerd Belgisch koppel in Almeria, Spanje zonder subsidies probeert open te houden. Daarop volgde 'rescue operation' voor een hondenopvangcentrum in Servië. 

Hier in Knokke was er de organisatie van een mars tegen de uitwijzing van een nochtans volledig geïntegreerd Armeens gezin.  

Opgehaalde kledij sorteren voor Roemenië, vogels gaan redden die slachtoffer zijn van olie-lozingen door tankers …er viel altijd iets om mijn schouders onder te zetten.

Hoe is de bal aan het rollen gegaan?

Toen ik de beelden zag van de verwoestingen en het leed aangericht door de overstromingen besloot ik iets te doen. Met mijn man Daniel,enkele vrienden, een catering BBQ toestel en proviand in twee ontleende camionnettes zijn we naar Tilf gereden om ter plaatse warm eten aan te bieden. 

Daar ontdekten we schrijnende toestanden. De dorpsbewoners waren alles kwijt en moesten letterlijk het hoofd boven water zien te houden.

We hebben bij de mensen aangeklopt en hen uitgenodigd . Eerst weigerachtig zakten ze tegen de middag af naar onze standplaats en liep onze tent vol. En kwamen de tongen los… verbijsterende verhalen zoals van een jong gezin dat met kind en al een nacht op het dak van hun woning heeft moeten doorbrengen voordat ze per jet-ski konden gered worden.

En zo kwam de hulpverlening zogezegd in een stroomversnelling terecht …

We zijn 2 keer naar Nessonvaux, een afgelegen dorp in de buurt teruggekeerd om ook daar een warme maaltijd klaar te maken. Sommige huizen waren verzakt of gewoon leeggespoeld en het ontbrak de getroffenen aan de allernoodzakelijkste basismiddelen.

We peilden bij 13 gezinnen naar hun noden en zetten de lijst samen met sprekende foto’s op Facebook. Er werd positief gereageerd op deze posts, vanwege bedrijven, zelfstandigen, partikulieren. Goederen en donaties begonnen binnen te lopen. In samenwerking met andere hulpgroeperingen hebben we onze logistiek aangepast om snel te kunnen inspelen op de lawine van oproepen om hulp.

De vierde keer vertrokken we met een tiental vrijwilligers in 4 volgestouwde camionnettes.

En hoe staan de zaken nu?

Vele Vlaamse en Nederlandse vrijwilligers zijn bijgesprongen om de beschadigde huizen te helpen ontruimen en saneren. Nu echter komt een keerzijde van de medaille in beeld: 

De verzekerde bewoners kampen met het reuzeprobleem van tekort aan bouwvaklui om bestek op te maken van de nodige renovatiewerken want zonder akkoord van de verzekering kan er niets gebeuren. 

Huurders riskeren slachtoffer te worden van machtsmisbruik vanwege de eigenaars. Soms is er ook sprake van onwil bij de verzekering.

Enkel de aktieve generaties die in staat zijn om zelf de handen uit de mouwen te steken kunnen hun huis verlucht houden om schimmeltoestanden te vermijden.

Nu het leger de gaarkeukens opgericht door de vrijwilligers heeft overgenomen, is er vooral nood aan allerhande huishoudtoestellen en  verplaatsingsmiddelen zoals fietsen…

Welke gevoelens komen op in achteruitblik?

Gemengde gevoelens.

Eerst en vooral de voldoening en vreugde om het positieve resultaat van het initiatief en de dankbaarheid van de mensen aldaar.

Het is nu wel duidelijk dat de spontane en prompte reactie van de vrijwilligers superbelangrijk was om de ergste nood te lenigen en erger te voorkomen.

We hebben dit gebolwerkt met eigen middelen en facebook acties. 

De later op gang gekomen hulp van officiële instanties heeft daarop kunnen verder bouwen 

Anderzijds is het wel even slikken dat deze zo lang op zich heeft laten wachten.

De dwarsliggende houding van het Rode Kruis in de hele zaak lijkt me onbegrijpelijk. De vraag rijst hoe een goed gefinancierde instantie adept in fund-raising zo jammerlijk kon falen in haar kerntaak. 

Verder hadden kortzichtigheid en nonchalance aanzienlijk menselijk leed tot gevolg.De beslissing op 16 juni om s’nachts de stuwdam in Eupen open te zetten, waarschijnlijk door paniek ingegeven, had een averechts effect. De vrijgekomen waterstroom van het reservoir heeft als tsunami en niet als demper gewerkt. 

Hier zou een onderzoek naar wat er fout liep wel nuttig zijn om de nodige lessen uit te trekken.

En tot slot een toekomstblik?

Helaas zijn de vooruitzichten niet rooskleurig. 

Qua infrastructuur van de nutsvoorzieningen zoals leidingen voor verwarming… dient nog alles te gebeuren. Met het einde van de vakantieperiode viel heel wat privé-hulp stil. De bedeling naar meer afgelegen gebieden blijft het grote zorgenkindje.  Van officiële zijde hoor of merk je weinig effectieve initiatieven.

Daartegenover staat dat in Limburg de Vlaamse overheden wel tegemoetkomingen en hulp-programma’s hebben mogelijk gemaakt via het rampenfonds.

Als afsluitertje enkele actieve hulpgroepen …

Hulp voor slachtoffers overstromingen Wallonië vanuit Vlaanderen (Ignace Cloquet, Iris Braeckman)

Qlima: mogelijkheid tot groepsaankoop goedkope brandkacheltjes

De warmste inzamelactie

Opkuisacties van bermen langs de rivieren (elk weekend)

Aide Repas Chauds

Trooz actif

Solidarité Inondations Liège et environs

Interview afgenomen door Trui Casselman, bestuurslid Groen Knokke-Heist