In 1957 werd beslist om een wandelpark aan te leggen in Duinbergen.

Duinbergen werd toen uitgebouwd met mooie villa’s in Engelse stijl. In die geest paste dus ook een groene stapsteen waar de omwonenden konden wandelen en genieten. In het bestaande duin werd een stuk beplant met een bosje van populieren. Een ander stuk werd duin gelaten. Dat laatste stuk is nu het mooiste en herbergt veel fauna en flora van ouder binnenduin. Het bosje is enkele jaren geleden gerooid omdat de bomen, die indertijd vlug resultaat moesten geven, over hun gezonde leeftijd heen waren en dreigden om te vallen. Bij winderige omstandigheden werd dat een gevaar voor de wandelaars. Omdat de bomen toch gerooid moesten worden, werd beslist om geen nieuwe bomen aan te planten maar te kiezen voor de veel zeldzamere biotoop van middeloud duin en de graslanden meer kans te geven. 

Het gebied kreeg in 1977 een planologische bescherming en werd in het gewestplan aangeduid als natuurgebied, nog later Europese erkenning als habitat richtlijngebied. De natuurwaarden van het gebied worden al zeer lang gevolgd en leidden in 1987 tot de eerste natuurbeheerwerken Deze werden aanvankelijk uitgevoerd door de vrijwilligers van JNM die eerst de toegegroeide duindoorn te lijf gingen en Amerikaanse vogelkers kapten. Zo kwamen open plaatsen vrij waar het duingrasland zich kon ontwikkelen. Later werd dit overgenomen door Natuurreservaten de voorloper van de huidige beheerder Natuurpunt. Daartoe is er een beheerovereenkomst getekend tussen de gemeente, die eigenaar is, en Natuurpunt. Het zijn de vrijwilligers van de plaatselijke afdeling die al enkele jaren de graslanden maaien eind september of begin oktober. De groendienst van de gemeente voert het maaisel af. Zo wordt het teveel aan voedsel in de graslanden afgevoerd om die te verschralen. Daardoor kan de typische flora van kalkrijk duin zich uitbreiden en zijn de graslanden nu van voorjaar tot in de zomer een lust om te zien met de vele bloeiende en soms heel zeldzame soorten. Samen met de bloemen heeft ook de zeldzame fauna zich goed ontwikkeld: er komen veel vlinders, wilde bijen, sprinkhanen, kevers, spinnen, muizen, libellen en vogels voor. Het park herbergt dus zelfs nu al een zeldzame biodiversiteit en met de mensen van het beheer werd dus beslist om resoluut te kiezen om deze biotoop uit te breiden door de stukken die vrijkwamen na het rooien van het populierenbosje ook te laten ontwikkelen tot een afwisseling van struweel met streekeigen bomen en duingrasland. De nieuwe graslanden worden twee keer per jaar gemaaid om ze vlugger te laten verschralen en de éénstijlige meidoorn, sleedoorn en Europese kardinaalsmuts vestigen zich al goed. Op de randen met de omringende tuinen werden wat Spaanse aak en wilde rozen geplant. In de reeds oudere stukken worden de exoten verder verwijdert door zowel de ploeg van de gemeente als een ploeg van Natuurpunt nationaal. Het park is dus aan het evolueren naar een halfopen duingebied. Aanvankelijk was er wel wat gemor over het kappen van de bomen, maar ondertussen krijgen we al heel veel positieve reacties van de omwonenden en de wandelaars nu ze zien hoe mooi het wordt. Het zal nog vele jaren arbeid vergen om het beoogde resultaat te bekomen en in stand te houden.

De kroon op het vele werk kwam er onlangs toen Vlaams minister van Omgeving en Toerisme Zuhal Demir (N-VA) Park 58 in Knokke-Heist officieel erkende als natuurreservaat. 

De ingediende aanvraag hiertoe lag al twee jaar bij het kabinet van de minister te wachten op erkenning en dreigde uit de boot te vallen toen er beslist werd dat natuurreservaten in de toekomst ten minste tien hectaren moesten zijn. Het park is slechts een kleine acht hectaren groot. Gelukkig was het dossier al ingediend net voor die nieuwe richtlijn er kwam. Minister Demir heeft alle aanvragen behandeld die lagen te wachten op erkenning en zo is het park nu officieel een natuurreservaat. Daardoor zal er niet veel veranderen aan het beheer. De minister heeft wel gevraagd om een toegankelijkheidsplan op te stellen zodat de mensen van Knokke- Heist zullen kunnen blijven genieten van het park zonder de waarden ervan aan te tasten.

Het Park 58 mag terecht een botanisch juweeltje genoemd worden en we hopen dan ook dat we in de toekomst nog veel hulp zullen krijgen van inwoners en vrijwilligers en de ploegen van de gemeente en Natuurpunt nationaal om ons te helpen om de beheerwerken te blijven uitvoeren en zo deze prachtige biotoop nog mooier te maken. Wil je meer weten dan ben je welkom om eens mee te gaan op de door Natuurpunt georganiseerde wandelingen in het voorjaar en de zomer.

CHANTAL JACOBS
Conservator Park 58